- Wanneer is behandeling en het gebruik van medicijnen voor de lever nodig?
- Geschikte supplementen bij leverproblemen
- Verschillende soorten medicijnen voor de lever
- Diagnose en keuze van een geschikt medicijn voor de lever
- Antibiotica en hun rol bij de behandeling van de lever
- Ontwikkelende therapieën en nieuwe medicamenteuze benaderingen bij leveraandoeningen
- Bijwerkingen en beperkingen bij het gebruik van geneesmiddelen
- Veelgestelde vragen
De lever is een enkelvoudig parenchymorgaan dat verschillende functies in het lichaam vervult en uiterst belangrijk is voor de algemene gezondheid.
Leveraandoeningen zijn een groeiend probleem in de moderne samenleving door verschillende oorzaken, waaronder ongezonde gewoonten. Gezien het grote aantal geneesmiddelen voor levergezondheid en hun reclame, raken veel mensen in de war en weten ze niet precies waar de betreffende medicijnen voor dienen en welke hen zouden kunnen helpen.
In de volgende regels maakt u kennis met de verschillende soorten medicijnen voor de lever (inclusief medische en niet-medische) en waarvoor elk van hen bedoeld is.
Wanneer is behandeling en het gebruik van medicijnen voor de lever nodig?
De lever is een orgaan met een groot compensatievermogen, wat betekent dat het, in zekere zin, “veel leed kan verdragen” voordat het tekenen van disfunctie vertoont.
Het heeft goed ontwikkelde regeneratieve eigenschappen, waardoor het zich vaak zelf geneest wanneer de homeostase van het lichaam het evenwicht herstelt.
Toch kunnen mensen actief de gezondheid en het herstel van de lever ondersteunen. Dit kan door het verbeteren van de kwaliteit van het leven, waaronder het starten van een ontgiftingskuur voor de lever, en door het gebruik van medicijnen en voedingssupplementen als er vermoedens zijn van een leverziekte.
In het kort is behandeling en het gebruik van medicijnen en voedingssupplementen voor de lever nodig in enkele van de onderstaande gevallen.
Dit zijn ze:
- Bij symptomen van een leverziekte: Er zijn verschillende tekenen van leverziekte. Deze omvatten algemene vermoeidheid en uitputting, verandering in de elasticiteit en kleur van de huid, ongemak in de rechterbovenbuik, geelzucht, het ontstaan van ascites (vocht in de buikholte), het verlichten van de ontlasting, en stoornissen in cognitieve functies, geheugen en concentratie.
- Bij verhoogde leverenzymwaarden: Deze worden meestal bij routineonderzoeken als toevallige bevinding vastgesteld. Aanhoudend hoge waarden vereisen verdere diagnostiek.
- Na echografisch onderzoek: Ook vaak bij preventief onderzoek kunnen vergrote afmetingen of verminderde dichtheid worden vastgesteld, een teken van leververvetting (steatose).
- Bij een vastgestelde diagnose van een specifieke leverziekte: Dit zijn hepatitis A, B, C, infectie met cytomegalovirus of Epstein-Barr-virus. In deze gevallen is zowel ondersteunende behandeling als specifieke toediening van antivirale middelen vereist.
- Bij niet-alcoholische leververvetting: De behandeling is voornamelijk gebaseerd op veranderingen in de levensstijl, maar kan ook medicijnen en supplementen omvatten om progressie naar niet-alcoholische steatohepatitis te voorkomen.
- Cirrhose: Dit kan het gevolg zijn van chronische virale infecties, alcoholmisbruik, vergiftiging met verschillende stoffen, enz. Er is geen genezing, maar ondersteunende therapie wordt toegepast om complicaties te minimaliseren en het leven te verlengen.
- Leverkanker: De behandeling omvat chemotherapie, gerichte immunotherapie of een operatie.
- Bij acuut leverfalen: Dit is een spoedeisende, levensbedreigende medische toestand die ziekenhuisopname en een complexe therapeutische aanpak vereist.
- Bij chronische leverinsufficiëntie: Dit is het gevolg van chronische infecties of cirrose en vereist ondersteunende behandeling.
- Bij bacteriële of parasitaire infecties: Deze kunnen het gebruik van antibiotica en antiparasitaire middelen vereisen, evenals drainage en chirurgische ingrepen.
Behandeling wordt ook voorgeschreven bij auto-immuunziekten, waarbij immunosuppressieve therapie wordt toegepast. Bij primaire biliaire cholangitis en primaire scleroserende cholangitis worden middelen gebruikt om de progressie van de ziekte te vertragen, die een zeer slechte prognose heeft.
Geschikte supplementen bij leverproblemen
Verschillende soorten medicijnen voor de lever
Verschillende aandoeningen en ziekten van de lever vereisen het gebruik van verschillende soorten medicijnen.
Er bestaan talrijke groepen medicinale preparaten die verband houden met de behandeling van leverziekten en die bedoeld zijn om verschillende functionele of morfologische stoornissen van het orgaan aan te pakken.
Medische geneesmiddelen
De belangrijkste groepen geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van leverziekten worden hieronder gepresenteerd.
Antivirale middelen
Antivirale middelen worden gebruikt voor de behandeling van hepatitis B en hepatitis C. Voorbeelden van dergelijke medicijnen zijn tenofovir en entecavir voor hepatitis B, en sofosbuvir en ledipasvir voor hepatitis C. Deze middelen remmen de virale replicatie, waardoor het lichaam de kans krijgt om de infectie te beperken en te elimineren.
Immunosuppressiva
Immunosuppressiva worden voornamelijk ingezet bij de behandeling van auto-immuunhepatitis. Hun taak is het verminderen van de activiteit van het immuunsysteem om zo de schade aan het leverweefsel te vertragen. Voorbeelden hiervan zijn corticosteroïden en azathioprine.
Analogen van galzuren
Zuren zoals ursodeoxycholzuur en obeticholzuur worden gebruikt om de grootte van galstenen te verminderen, bij cholestase (galstuwing), evenals bij intrahepatische (in de lever gelegen) cholestase bij zwangere vrouwen – een fysiologische aandoening die verband houdt met verhoogde intra-abdominale druk en compressie van de lever en galwegen – en bij cystische fibrose.
Beide preparaten worden ook gebruikt bij primaire biliaire en scleroserende cholangitis. Ze worden bovendien vaak voorgeschreven bij niet-alcoholische steatose en hepatitis, met als doel het verlagen van ontstekingsniveaus en het verminderen van de leverenzymwaarden.
Antifibrotische middelen
Deze geneesmiddelen worden gebruikt om het proces van littekenvorming (fibrose) in de lever te vertragen en zo de functionaliteit van het orgaan te verlengen. Voorbeelden van dergelijke medicijnen zijn losartan en pioglitazon.
Chelatiemiddelen
Chelatiegeneesmiddelen worden voornamelijk gebruikt bij de ziekte van Wilson. Voorbeelden van deze groep geneesmiddelen zijn penicillamine en trientine.
Antibiotica
Voor bacteriële infecties van de lever en galwegen worden meestal ciprofloxacine, amoxicilline-clavulaanzuur en andere middelen gebruikt.
Antiparasitaire medicijnen
Deze worden het vaakst ingezet bij leverechinokokkose (hondlintworm), met als doel verspreiding van de infectie in het lichaam te voorkomen.
Diuretica
Diuretica worden gebruikt voor de symptomatische behandeling van reeds gecompliceerde leverziekten. Door de verminderde synthetische functie van de lever kan hypoalbuminemie ontstaan (lage albuminespiegels in de cellen), wat leidt tot vochtophoping in lichaamsruimten zoals de buik, borstholte en ledematen. Diuretica hebben als doel de hoeveelheid vastgehouden vocht te verminderen.
De hierboven kort besproken geneesmiddelen worden meestal gebruikt voor de behandeling van specifieke aandoeningen en worden vaak gecombineerd, afhankelijk van het oordeel van de behandelend arts.
Medische en niet-medische hepatoprotectiva
Er bestaat een grote groep stoffen – sommige met de status van geneesmiddel, andere als voedingssupplement – die bekend staan als hepatoprotectiva (van het Engels protect – beschermen, afschermen).
Deze verbindingen hebben tot doel de lever te beschermen en de werking ervan te ondersteunen. Ze zijn meestal een verplichte component in het therapeutisch protocol bij patiënten met leverproblemen.
Hepatoprotectiva kunnen zowel profylactisch als als hoofdbehandeling worden gebruikt bij lichtere vormen van leveraandoeningen.
Hieronder volgen enkele van de meest gebruikte hepatoprotectiva, onderverdeeld in twee groepen: medische hepatoprotectiva en voedingssupplementen met hepatoprotectieve werking.
Medische hepatoprotectiva zijn onder andere:
- N-acetylcysteïne (NAC): Wordt gebruikt bij een overdosis paracetamol. Het helpt het glutathionniveau te herstellen – de krachtigste antioxidant in ons lichaam.
- S-adenosylmethionine (SAMe): Ondersteunt de leverfunctie en -regeneratie, en wordt ook gebruikt bij intrahepatische cholestase om oxidatieve stress in de lever te verminderen.
- Pentoxifylline: Wordt toegepast bij alcoholische leverziekte om ontsteking van het leverparenchym te verminderen en fibrose te remmen.
Tot de medische hepatoprotectiva behoren ook L-ornithine en L-aspartaat, die helpen het ammoniakgehalte te verlagen bij verminderde leverfunctie.
Niet-medische hepatoprotectiva (voedingssupplementen):
- Silymarine (extract van mariadistel): Waarschijnlijk het bekendste middel, dat als eerstelijnsbescherming van de lever tegen vrije radicalen wordt gebruikt. Het beschermt hepatocyten tegen schade en ondersteunt het regeneratievermogen van de lever.
- Fosfatidylcholine (choline): Helpt bij het behoud van de integriteit van het celmembraan van hepatocyten (levercellen) en kan het herstelproces versterken.
- Alfaliponzuur: Werkt als een krachtige antioxidant en helpt de niveaus van andere antioxidanten te herstellen.
- Co-enzym Q10: Ondersteunt de energiestofwisseling en mitochondriale functie van de cel, en fungeert tevens als krachtige antioxidant.
- Selenium: Een belangrijk sporenelement dat fungeert als cofactor voor andere antioxidatieve enzymen.
Vitamine C en vitamine E zijn krachtige universele antioxidanten die cellen beschermen tegen vrije radicalen en behoren ook tot de voedingssupplementen die geschikt zijn voor leverondersteuning (vooral bij bestaande leverziekte).
Naast de reeds genoemde silymarine (extract van mariadistel), zijn er nog een aantal andere leverkruiden die eigenschappen bezitten die bijdragen aan de functie en gezondheid van het orgaan.
Hier zijn de meest populaire en effectieve onder hen:
- Paardebloem: Bevat een grote verscheidenheid aan stoffen die de ontgiftende eigenschappen van de lever verbeteren, stimuleert de galafscheiding en heeft een antioxiderende werking.
- Venkel: De zaden van deze plant zijn rijk aan de stof anethol, die de galafscheiding stimuleert en de lever beschermt tegen oxidatieve stress.
- Gember: Bevat gingerol en een aantal andere actieve stoffen die een antioxiderende en ontstekingsremmende werking hebben. Werkt kalmerend en vermindert leverontstekingen.
Tot slot voegen we ook kurkuma toe. De geneeskrachtige plant bevat de stof curcumine, die aanzienlijke antioxiderende eigenschappen heeft, actief vrije radicalen bestrijdt, ontstekingen vermindert en het herstel van het orgaan bevordert.
Diagnose en keuze van een geschikt medicijn voor de lever
Het diagnosticeren en vaststellen van een specifieke leveraandoening is een complex proces dat vereist dat de specialist zich verdiept in de medische geschiedenis van de patiënt.
Vervolgens moeten laboratoriumonderzoeken worden uitgevoerd om de niveaus van belangrijke indicatoren met betrekking tot de leverfunctie vast te stellen – ASAT, ALAT, GGT en alkalische fosfatase.
Daarnaast wordt er gericht gezocht naar veroorzakers zoals de hepatitis B- en C-virussen. Afhankelijk van de individuele beoordeling kan de medisch specialist aanvullende onderzoeken aanvragen – voor parasieten en markers voor auto-immuunziekten.
Soms is het noodzakelijk om een biopsie uit te voeren. Dit is een minimaal invasieve procedure die wordt uitgevoerd onder CT- of echogeleiding.
De keuze van een geschikte behandeling en medicatie wordt pas gemaakt nadat al deze diagnostische stappen zijn doorlopen.
Antibiotica en hun rol bij de behandeling van de lever
De rol van antibiotica is niet prominent bij de behandeling van leveraandoeningen, behalve wanneer er sprake is van een vastgestelde bacteriële veroorzaker (meestal betreft dit aandoeningen zoals cholangitis of een leverabces). Bij andere leverpathologieën is hun rol sterk beperkt.
Ontwikkelende therapieën en nieuwe medicamenteuze benaderingen bij leveraandoeningen
Moderne therapeutische benaderingen van leverziekten omvatten gerichte antivirale therapie tegen het hepatitis C-virus en het gebruik van immunosuppressiva bij auto-immuunziekten.
De zich ontwikkelende behandeltechnieken zijn gebaseerd op stamceltransplantatie bij patiënten in de eindstadia van leverfalen, met als doel het herstel van beschadigd weefsel.
Daarnaast is gentherapie in ontwikkeling voor de correctie van genetische aandoeningen, evenals het gebruik van nanodeeltjes voor gerichte toediening van specifieke chemische (geneesmiddel)agentia aan levercellen.
Naast al deze moderne methoden worden momenteel ook studies en experimenten uitgevoerd naar het gebruik van innovatieve micromoleculen en biologische agentia voor de behandeling van niet-alcoholische leververvetting (steatose) en niet-alcoholische steatohepatitis, die verband houden met het metabool syndroom en obesitas
Bijwerkingen en beperkingen bij het gebruik van geneesmiddelen
Het gebruik van hepatoprotectieve middelen is over het algemeen volkomen onschadelijk en kan ook preventief worden toegepast, vooral in periodes van verhoogd medicijngebruik, bij verhoogde alcoholconsumptie en bij andere aandoeningen die de lever extra kunnen belasten.
Bij het gebruik van de andere geneesmiddelen, vermeld in de afzonderlijke groepen, bestaan er een aantal potentiële bijwerkingen die verband houden met het werkingsmechanisme van de stoffen.
Corticosteroïden en andere immunosuppressiva leiden bijvoorbeeld tot de ontwikkeling van insulineresistentie en het metabool syndroom, gepaard met een aanzienlijke afname van de immuniteit en een verhoogd risico op het vaak oplopen van banale infecties, die ernstiger kunnen verlopen dan bij gezonde mensen.
Bij sommige vertegenwoordigers van geneesmiddelen die worden gebruikt bij ernstigere aandoeningen van de lever, wordt de zogenaamde geneesmiddel-geïnduceerde acute leverschade beschreven. Deze leidt tot een verergering van de onderliggende ziekte en een bijkomende verstoring van de leverfuncties.
Juist om deze redenen vereisen leverziekten bijzondere aandacht tijdens het diagnostisch proces, evenals bij het bepalen en uitvoeren van de juiste behandeling.
Veelgestelde vragen
Kunnen leveraandoeningen worden behandeld met kruiden en voedingssupplementen?
Ja, bij bepaalde leveraandoeningen kunnen kruiden en voedingssupplementen voldoende effectief zijn, mits de behandeling tijdig wordt gestart.
Wanneer is het nodig om de toestand van uw lever nauwlettender te volgen?
Bij de aanwezigheid van systemische aandoeningen zoals diabetes, hypercortisolisme, obesitas, langdurig gebruik van veel medicijnen en slechte voedingsgewoonten is het goed om periodiek de toestand van uw lever echografisch en biochemisch (laboratoriumonderzoek) te controleren.
Kunt u bijwerkingen verwachten bij het gebruik van hepatoprotectieve middelen?
Nee, over het algemeen is het gebruik ervan, zelfs preventief, volledig onschadelijk zolang de instructies worden gevolgd.
3 reacties
От години имам проблеми с черния дроб заради неправилно хранене и стрес. Статията ми помогна да разбера кои съставки са полезни и как да избирам правилната добавка
Тинктурата от глухарче може ли да се употребява като добавка заедно с бял трън за компенсирана цироза?Притеснява ме,че в тинктурата има алкохол,макар и малко.
Много добре написана статия! Препоръките за тинктура от глухарче,куркума и здравословното хранене ми помогнаха страшно много – усещам повече енергия и по-леко храносмилане. Благодаря за полезните съвети
Laat een reactie achter