Welke vitamines voor het immuunsysteem moet u innemen?

Het behouden van een gezond en effectief immuunsysteem vereist van onze kant dat we het lichaam alle noodzakelijke bouwstenen bieden voor een goede werking. Voeding is van het grootste belang bij het onderhouden en verbeteren van het immuunsysteem. 

Essentiële voedingsmicronutriënten zoals vitamines en mineralen vervullen talrijke rollen die verband houden met het immuunsysteem. Daarom worden bij een tekort aan sommige van deze stoffen vaak stoornissen en een afname van de afweer van het lichaam waargenomen.

In dergelijke gevallen kan het juiste gebruik van immuunstimulerende voedingssupplementen, die geconcentreerde vormen van specifieke vitamines en mineralen bevatten, van cruciaal belang zijn voor onze gezondheid.

Vitamines en mineralen vervullen de functie van cofactoren in talrijke biochemische processen die essentieel zijn voor de effectieve werking van het immuunsysteem. 

Vitamine C, ook wel ascorbinezuur genoemd, is een onmisbare in water oplosbare vitamine. Het speelt een sleutelrol in de functie van het immuunsysteem via verschillende wetenschappelijke mechanismen.

Allereerst is het een krachtige universele antioxidant en als zodanig beschermt het immuuncellen en alle andere cellen tegen de potentiële schade van vrije radicalen en de daarmee samenhangende oxidatieve stress.

Daarnaast ondersteunt het de productie en functie van fagocyten, met name neutrofielen en macrofagen, die de rol hebben om pathogenen op te nemen en te verteren.

Ascorbinezuur ondersteunt ook de proliferatie en differentiatie van T- en B-cellen, die de belangrijkste deelnemers en uitvoerders zijn van het verworven immuunsysteem.

Vitamine D, ook wel cholecalciferol genoemd, is een vitamine-achtig stofje dat mensen via de huid kunnen synthetiseren dankzij de invloed van zonlicht. Toch lijdt een groot deel van de wereldbevolking aan een tekort aan deze verbinding. 

Wetenschappers definiëren het als een hormoon en de werking ervan in het lichaam is uitgebreid. Wat het immuunsysteem betreft, vervult het verschillende belangrijke rollen. 

Een van zijn belangrijkste functies in dit opzicht is het versterken van de activiteit van immuuncellen. Vitamine D ondersteunt de productie van antimicrobiële peptideverbindingen zoals catelicidines en defensines, die betrokken zijn bij het vernietigen van pathogenen die het lichaam binnendringen. Deze rol is belangrijk voor de eerste fase van bescherming tegen infecties.

Vitamine D speelt ook de rol van immunomodulator en regulator van de productie van ontstekingscytokinen. Dit draagt bij aan het balanceren van de immuunrespons en voorkomt overmatige ontsteking die weefsels kan beschadigen.

Het is ook betrokken bij de regulatie van de juiste werking van cytotoxische T-cellen (CD8+) en helper T-cellen (CD4+) en beïnvloedt de proliferatie, differentiatie en cytokinesynthese van T-cellen.

Het neemt ook actief deel aan het behoud van de integriteit en heelheid van epitheliale en slijmvliesbarrières en voorkomt het binnendringen van pathogenen via deze barrières in het lichaam.

Niet in de laatste plaats, in zijn rol als immunomodulator, neemt vitamine D deel aan de zelfregulatie van het immuunsysteem en voorkomt het het ontstaan van auto-immuunziekten en overreacties van ons immuunsysteem.

Vitamine A is een vetoplosbare stof die wij via voedsel binnenkrijgen. Het komt voor in veel groenten en fruit, evenals in eieren, lever en andere producten.

Het vervult vele rollen in het menselijk lichaam, waaronder ook die met betrekking tot ons immuunsysteem en de juiste werking ervan.

Vitamine A ondersteunt en behoudt ook de integriteit van de huid en slijmvliezen die de organen van het ademhalings- en spijsverteringsstelsel bedekken. Een tekort aan deze vitamine kan leiden tot een verminderde functie van deze natuurlijke barrières en een gemakkelijker binnendringen van vreemde pathogenen in het lichaam.

Retinol, zoals de andere naam voor vitamine A is, versterkt de synthese van mucine en verschillende antimicrobiële peptiden die helpen bij het vangen en elimineren van pathogenen op het oppervlak van slijmvliezen.

Dezelfde actieve vorm van de vitamine heeft een antioxidantwerking door te helpen bij het bestrijden van vrije radicalen en hun destructieve effecten op de cellen van het immuunsysteem.

Het neemt deel aan de regulatie van de processen van differentiatie en rijping van immuuncellen zoals macrofagen, T- en B-lymfocyten. 

 

-13%

Snel toevoegen    

Vitamine C 600 mg

Voor een sterk immuunsysteem, stralende huid en energie

85 reviews

€13,95 €15,95

 

-13%

Snel toevoegen    

Vitamine A 1500IE

Ondersteuning voor goed zicht, stralende huid en sterk immuunsysteem

89 reviews

€13,95 €15,95

Vitamine A ondersteunt de ontwikkeling van gespecialiseerde populaties van regulerende T-cellen, die beschermen tegen het ontstaan van auto-immuunreacties.

Het versterken van de antistofproductie is een andere functie die vitamine A vervult ten dienste van het immuunsysteem, inclusief immunoglobuline A, dat voorkomt in mucosale afscheidingen.

Retinol helpt bij het reguleren van de productie van pro-inflammatoire cytokinen en chemokinen, die de intensiteit en duur van de immuunrespons beïnvloeden. Op deze manier zorgt het voor een gebalanceerde immuunreactie die effectief pathogenen aanvalt en tegelijkertijd overtollige ontsteking en weefselschade minimaliseert.

Niet in de laatste plaats neemt deze vitamine deel aan de vorming en het onderhoud van immunologisch geheugen, dat het immuunsysteem in staat stelt een snellere en effectievere reactie te geven bij een volgende ontmoeting met dezelfde, reeds bekende pathogeen. 

Dit aspect, net als bij vitamine D, maakt ze uiterst belangrijk voor de effectiviteit van verplichte vaccinaties.

Vitamine A komt vrij vaak in de natuur voor in de vorm van enkele van zijn voorlopers, waarvan de bekendste en belangrijkste voor de mens bèta-caroteen is.

Vitamine E, ook bekend als alfatocoferol, is een vetoplosbare verbinding waarvan de hoofdrol bestaat uit het bestrijden van vrije radicalen en de door hen veroorzaakte oxidatieve stress. 

Ze worden in bijzonder grote hoeveelheden vrijgegeven als resultaat van een immuunreactie, en vitamine E beschermt de eigen immuuncellen tegen mogelijke schade.

Deze vitamine, die vooral voorkomt in groenten en noten, heeft een versterkend effect op verschillende immunologische cellen zoals neutrofielen, macrofagen en natuurlijke killercellen, waarvan de hoofdrol is om pathogenen te vangen en te elimineren.

Alfatocoferol bezit een ontstekingsremmend effect. Dit realiseert het door het moduleren van de synthese van pro-inflammatoire cytokinen en chemokinen, waarvan de controle zal leiden tot een gebalanceerde immuunrespons.

Een andere manier waarop vitamine E de immuniteit beïnvloedt is door de versnelde productie van antilichamen door B-lymfocyten, ten koste van immunoglobuline G (IgG). Op deze manier wordt het vermogen van immuuncellen versterkt om schadelijke micro-organismen te herkennen en te neutraliseren.

Het beïnvloedt zowel B-cellen als T-celpopulaties, die op hun beurt belangrijk zijn voor de coördinatie van de immuunrespons en voor het opbouwen van langdurige immuniteit.

Selenium is op zijn beurt een spoorelement, een mineraal dat wij via voedsel uit verschillende bronnen binnenkrijgen, waarbij de meest overvloedige, bekend bij de mens, de paranoot is. 

In feite bevat het zo'n grote hoeveelheid selenium dat als we iets meer ervan consumeren er een risico op intoxicatie bestaat.

Hoewel het een mineraal is, bezit selenium zeer vergelijkbare eigenschappen als vitamine E en is het verantwoordelijk voor vergelijkbare aspecten van de immuniteit, waarbij natuurlijk de mechanismen waarmee het werkt verschillen.

Het bezit een sterke antioxiderende werking en speelt een integrale rol in de functies van antioxiderende enzymatische systemen zoals enzymen glutathionperoxidase en thioredoxinereductase. Deze dienen voor de neutralisatie van peroxide-ionen en het balanceren van de oxidatief-reductieve balans in de cellen.

Net als vitamine E ondersteunt selenium de functies van neutrofielen, macrofagen en natuurlijke killercellen door hun optimale activiteit en eigenschappen om pathogenen te bestrijden te waarborgen.

Het kan de productie van ontstekingscytokinen reguleren en beheerst daarmee de ontsteking.

Dit micromineraal is belangrijk voor de proliferatie en functie van T-cellen en is vooral van belang voor de verworven immuniteit en het vermogen om te reageren op prikkels van specifieke pathogenen.

De vitaminen die bekendstaan als B-complex vormen een complex van vergelijkbare verbindingen die verschillende en belangrijke rollen vervullen in het menselijk lichaam. Ze zijn belangrijk voor het cellulaire energiemetabolisme en kunnen op verschillende manieren de werking van het immuunsysteem beïnvloeden.

Onder vitamine B-complex worden meestal 8 vitaminen verstaan: 

• Vitamine B1 (thiamine): Vitamine B1 is belangrijk voor het koolhydraatmetabolisme en de omzetting ervan in energie. Deze vitamine ondersteunt ook het immuunsysteem tijdens energie-intensieve processen.
• Vitamine B2 (riboflavine): Het is een voorloper van de co-enzymen flavine-adenine dinucleotide en flavine mononucleotide. Deze zijn betrokken bij oxidatie-reductiereacties en antioxidante bescherming, waarbij ze immuuncellen beschermen tegen oxidatieve stress. Bovendien is de vitamine belangrijk voor de energieproductie in mitochondriën, wat de energie-intensieve processen en metabolische eisen van de immuunrespons ondersteunt.
• Vitamine B3 (niacine): Vitamine B3 is onmisbaar bij de synthese van NAD en NADP, co-enzymen die betrokken zijn bij het cellulaire metabolisme en het repareren van schade aan DNA-moleculen in immuuncellen. Het helpt bij de regulatie van ontstekingen en voorkomt overexpressie van de immuunrespons.

• Vitamine B5 (pantotheenzuur). Deze vitamine speelt een hoofdrol bij de synthese van co-enzym A, dat verantwoordelijk is voor het metabolisme van vetzuren en de synthese van sommige neurotransmitters. Hierdoor kan het, naast het verhogen van de energieniveaus in het lichaam, ook de kracht en nauwkeurigheid van de immuunrespons positief beïnvloeden. Het ondersteunt het herstel van natuurlijke barrières (huid en slijmvliezen) door het stimuleren van de eiwit- en lipidesynthese.
• Vitamine B6 (pyridoxine): Essentieel voor de synthese van aminozuren, die vervolgens dienen voor de opbouw van actieve eiwitten, waaronder antilichamen en cytokinen. Deze spelen een actieve rol bij het uitvoeren van een adequate immuunrespons. Pyridoxine ondersteunt de productie en functie van lymfocyten en de synthese van interleukinen, actieve eiwitten die de "operaties" van het immuunsysteem coördineren.
• Vitamine B7 (biotine): Biotine is betrokken bij de regulatie van de genexpressie van immuuncellen en kan de productie van cytokinen en andere immuunmediatoren beïnvloeden. Het ondersteunt de opbouw van celmembranen.

• Vitamine B9 (folaat): Deze vitamine is betrokken bij de synthese van DNA en RNA, waarvan het metabolisme bijzonder versneld en prominent is in immuuncellen, vooral tijdens het uitvoeren van immunologische operaties. Folaat ondersteunt de rijping en zorgt voor de juiste functie van T-cellen.

En als laatste, maar niet minder belangrijk, is Vitamine B12 (cobalamine). Het is ook belangrijk voor de synthese van rode bloedcellen, die verschillende weefsels en cellen voorzien van het broodnodige zuurstof. Het effect ervan op het immuunsysteem is slechts indirect, via regulatie van de functie van neuronen en verbetering van de cellulaire signalering.

Als het gaat om een sterk immuunsysteem, kunnen we niet nalaten de essentiële micro-element zink de nodige aandacht te geven. Ons lichaam heeft er slechts kleine hoeveelheden van nodig, maar desondanks is de betekenis ervan voor de algehele gezondheid en toestand van het lichaam enorm. 

Voor de rollen en functies van zink beschikt de wetenschap over solide bewijzen die ook de mechanismen onthullen waarmee het mineraal in ons lichaam werkt.

Belangrijke rollen van zink met betrekking tot het immuunsysteem zijn:

• Zink vervult een enzymatische functie. Het is een cofactor van meer dan 300 enzymen die verschillende biochemische reacties mediëren, waaronder die welke betrekking hebben op het immuunsysteem.
• Antioxidante enzymen zoals superoxide dismutase zijn afhankelijk van de aanwezigheid van zink om hun functie uit te voeren en oxidatieve stress te bestrijden.
• Zink is een essentieel factor voor de synthese van thymuline. Dit is een hormoon dat nodig is voor de rijping en differentiatie van T-cellen. Een tekort aan dit micro-element kan leiden tot atrofie van de thymus en een verminderd aantal T-cellen.
• Speelt een belangrijke rol bij de regulatie van de ontstekingsreactie van het lichaam. Het moduleert de synthese van pro-inflammatoire cytokines zoals interleukine 1 bèta, interleukine 6 en tumor necrose factor (TNF).
• Het beïnvloedt signaaltransductie en communicatie tussen de verschillende onderdelen van het immuunsysteem. Op deze manier reguleert het de ontstekingsreactie en de activatie van immuuncellen.
• Het bezit een direct antimicrobieel effect. Zink remt (blokkeert) de replicatie van sommige virussen, zoals het rhinovirus, en versterkt de werking van eiwitten die betrokken zijn bij de immuunrespons.
• Het draagt bij aan het behoud van de integriteit van epitheliale en slijmvliesbarrières, die de eerste verdedigingslinie van het lichaam tegen pathogenen vormen.
• Het is nodig voor de processen van DNA-synthese en celdeling, die sterk aanwezig zijn in de cellulaire populaties van het immuunsysteem wanneer snelle proliferatie van actieve cellen vereist is.
• Reguleert de processen van geprogrammeerde celdood (apoptose) door het verwijderen van beschadigde of geïnfecteerde cellen te waarborgen. Op deze manier voorkomt het de verspreiding van infecties en houdt het de weefsels van het lichaam gezond.
• Dit micro-element is belangrijk voor de processen van de synthese van verschillende bioactieve eiwitten die betrokken zijn bij veel activiteiten die eigen zijn aan het immuunsysteem.

De optimale hoeveelheden zink hangen af van verschillende factoren zoals leeftijd, geslacht, fysiologische status en individuele gezondheidskenmerken en behoeften. Toch zijn er enkele basiswaarden vastgesteld die verschillende doelgroepen adresseren.

Magnesium is een zeer populair macro-element, waarvan het lichaam relatief grotere hoeveelheden nodig heeft in vergelijking met micro-elementen. Vandaar de voorvoegsel “macro”.

Dit essentiële mineraal is erg populair en veel mensen nemen het als voedingssupplement en genieten van het positieve effect op het ontspannen van spieren en hun juiste functie, verhoogde energie, verbeterde stemming en gevoel van rust, evenals een betere werking van het zenuwstelsel.

Weinig mensen zijn echter bekend met het belang van magnesium voor het immuunsysteem.

Magnesium is een zeer belangrijk element en fungeert als cofactor voor meer dan 300 enzymen die een reeks biochemische reacties reguleren, die ook verantwoordelijk zijn voor de immuunrespons. Deze zijn verbonden met de energie- en DNA-synthese van immuuncellen, evenals hun herstel.

Het is belangrijk voor de functie van macrofagen en neutrofielen, waarbij het het proces van fagocytose ondersteunt.

Afgezien van dit aspect, kenmerkend voor de aangeboren immuniteit, neemt magnesium ook actief deel aan de functies van de verworven immuunsysteem en is het verantwoordelijk voor de activiteit en proliferatie van T-celpopulaties en draagt het bij aan een goede intercellulaire signalering.

Het werkt als een modulator van de ontstekingsreactie en reguleert de afgifte van pro-inflammatoire cytokines. Het draagt ook bij aan de stabilisatie van celmembranen en de functie van verschillende antioxidante enzymen.

Ondanks de vastgestelde voorbeeldige benodigde hoeveelheden voor verschillende groepen mensen, moeten de individuele kenmerken van elke persoon in acht worden genomen bij het innemen van vitaminen.

Het menselijk lichaam kan aanzienlijk grotere doses van sommige vitaminen (vitamine C, vitamine E, sommige B-vitaminen) verdragen zonder bijwerkingen te vertonen. 

Bij het innemen van mineralen is het echter goed om voorzichtig te zijn vanwege de mogelijkheid dat ze zich ophopen en tekenen van intoxicatie veroorzaken. 

Bijvoorbeeld, het innemen van hoge doses vitamine D, vooral bij mensen met hoge calciumioneniveaus in het bloed, kan leiden tot onaangename symptomen van intoxicatie.

De inname van zink kan de werking van sommige antibiotica belemmeren, en magnesium moet voorzichtig worden gedoseerd bij mensen die lijden aan nierinsufficiëntie.

Om overdosering te voorkomen, is het een goed idee om naast het volgen van de productinstructies korte pauzes te nemen tussen de periodes waarin we ze gebruiken.

Het opbouwen en onderhouden van een goed immuunsysteem is een proces waarbij het belangrijk is om veel principes voor algehele gezondheid te volgen en soms zelfs extra versterkende producten te gebruiken.

Voedingssupplementen voor het immuunsysteem zijn middelen waarmee we de benodigde hoeveelheden voor ons lichaam kunnen verzekeren.