Wanneer is het nodig om ontstekingsremmers te gebruiken voor het perifere zenuwstelsel?

Het perifere systeem fungeert als tussenpersoon tussen het centrale zenuwstelsel en ons lichaam door impulsen die in onze hersenen ontstaan naar de ledematen over te brengen.

Het bestaat uit twee hoofdonderdelen - het somatische zenuwstelsel (verantwoordelijk voor vrijwillige bewegingen) en het vegetatieve zenuwstelsel (verantwoordelijk voor het handhaven van optimale omstandigheden die nodig zijn voor de functies van het lichaam).

De belangrijkste functies van het perifere zenuwstelsel in het menselijk lichaam zijn:

• Reguleert vrijwillige bewegingen (lopen, rennen) en sensorische gewaarwordingen.
• Reguleert de autonome functies van het lichaam (hartslag, bloeddruk en meer).
• Reguleert de spijsvertering door enzymen te activeren die betrokken zijn bij de spijsvertering.

Aan het bovenstaande voegen we ook het doorgeven van informatie aan het centrale zenuwstelsel toe.

Er zijn veel bekende aandoeningen van het perifere zenuwstelsel, die globaal in enkele hoofdgroepen kunnen worden verdeeld. 

Afhankelijk van de plaats van aantasting zijn er verschillende soorten en we zullen ze nu aan u voorstellen.

# Radiculitis

Dit is de meest voorkomende aandoening van het perifere zenuwstelsel. Radiculitis is een ontsteking/beschadiging van de wortels van de perifere zenuwen, met andere woorden, de schade bevindt zich op de plaats waar de perifere zenuwen uit het ruggenmerg komen. 

Dankzij de perifere zenuwen voelen we aanraking, druk, pijn, warmte en kou. Elke wortel is verantwoordelijk voor een bepaald deel van ons lichaam, een zogenaamde 'dermatoom'. Dit is de reden waarom de symptomen die ontstaan bij zenuwbeschadiging zich in een bepaald deel van het lichaam (het betreffende dermatoom) bevinden.

# Neuritis

Het is een ontstekingsreactie die geïsoleerde schade en structurele letsels aan een bepaalde perifere zenuw veroorzaakt. De schade kan zowel motorische als sensorische zenuwen aantasten.

Bij schade aan een motorische zenuw van het perifere zenuwstelsel worden parese en verlammingen van de spieren die het innerveren waargenomen, wat zich uit in spierzwakte en bewegingsonvermogen.

De beschadiging van een sensorische zenuw uit zich door tintelingen, gevoelloosheid en veranderingen in het gevoel voor warm en koud.

# Plexus

Bij plexitis wordt zenuwbeschadiging op plexusniveau waargenomen (zenuwplexus - de plaats waar meer dan één perifere zenuw zich verweven).

Afhankelijk van welk deel van de perifere zenuw is aangetast, zijn de beschadigingen als volgt:

• Beschadiging van het axon (de zenuwvezel)
• Beschadiging van de myelineschede (de schede die de perifere zenuwen bedekt en zorgt voor de snelle overdracht van zenuwimpulsen)

Er zijn ook niet weinig aandoeningen die secundair of indirect het PZS kunnen beschadigen.

Een deel van deze aandoeningen zijn:

• Suikerziekte
• Reumatoïde artritis
• Vitamine tekort
• Kwaadaardige aandoeningen
• Systemische lupus
• Carpaal tunnel syndroom
• Infectieuze mononucleosis
• Polineuritis van Guillain-Barré

Alle zojuist genoemde aandoeningen kunnen zich uiten met sensorische, motorische of gemengde symptomen.

De symptomen die waarschuwen voor mogelijke aandoeningen van het perifere zenuwstelsel zijn niet gering, maar hier zullen we u alleen de meest voorkomende voorstellen.

Dit zijn ze:

• Pijn in de bovenste en onderste ledematen: Pijn in de ledematen kan gelokaliseerd zijn of langs het verloop van de zenuw trekken.
• Paresthesieën: Zijn sensaties die lijken op prikken met een naald, tintelingen, naaldjes op de huid en branderigheid en kou.
• Tintelingen in de ledematen en andere delen van het lichaam: Worden vaak veroorzaakt door een hernia die een bepaald perifere zenuw, die uit het ruggenmerg komt, samendrukt.
• Ongebruikelijke gevoeligheid: De symptomen uiten zich in verminderde gevoeligheid of abnormale gevoeligheid (zeer sterke gevoeligheid waarbij elke aanraking van de huid als pijn of onaangenaam wordt ervaren). 
• Stijfheid in het lichaam: Wordt veroorzaakt door verminderde spierkracht, wat leidt tot moeilijke coördinatie en een onzekere en stijve gang.
• Parese en verlammingen: Bestaan uit gedeeltelijke of volledige bewegingsbeperkingen, die tijdelijk of blijvend kunnen zijn. Dit hangt af van het type ziekte en het type beschadiging van het perifere zenuwstelsel. Dit omvat ook wervelkolomafwijkingen.
• Problemen met defecatie en urineren: Deze symptomen treden op door beschadiging van de innervatie van het uitscheidingssysteem.
• Duizeligheid, licht gevoel in het hoofd, hoofdpijn en problemen met het evenwicht

Het is belangrijk te weten dat alle genoemde symptomen ook een teken kunnen zijn van ziekten met een andere primaire oorzaak.

De moderne geneeskunde en farmacologie bieden een breed scala aan medicijnen gericht op aandoeningen van het perifere zenuwstelsel.

Tegenwoordig worden voortdurend nieuwe methoden en behandelingen voor neuropathische pijn (pijn door schade aan het perifere zenuwstelsel) ontwikkeld. 

Zoals hierboven vermeld, kan neuropathie worden veroorzaakt door verschillende ziekten zoals diabetes, reumatoïde artritis, tekorten aan voedingsstoffen of auto-immuunziekten. 

Elk van deze aandoeningen heeft verschillende behandelmethoden, maar in dit artikel zullen we u alleen de belangrijkste soorten voorstellen.

# Geneesmiddelen

Als u een gediagnosticeerd gezondheidsprobleem heeft dat verband houdt met het perifere zenuwstelsel, zal de specialist de voor u geschikte medicijnen voorschrijven voor behandeling en preventie. 

Voor mensen die lijden aan chronische pijn afkomstig van het perifere zenuwstelsel kan de specialist lokale pleisters voorschrijven die lidocaïne, antiepileptica of antidepressiva bevatten. 

Lidocaïne kan lokaal op de huid worden aangebracht, op het specifieke dermatoom waar de pijn het hevigst is.

Antidepressiva zijn ook zeer effectief in gebruik. Ze blokkeren de overdracht van signalen van het perifere zenuwstelsel naar het centrale zenuwstelsel en verminderen zo de pijn.

Het is belangrijk om te weten dat u dit soort medicijnen niet op eigen initiatief mag gebruiken zonder doktersvoorschrift, omdat het gebruik ervan vaak bijwerkingen en reacties veroorzaakt.

# Injecties

Naast oraal kunnen medicijnen ook intraveneus worden toegediend in de vorm van injecties.

Zo kan bijvoorbeeld bij tekort aan B-vitamines B12-injecties worden toegediend of kan corticosteroïde therapie worden voorgeschreven om de pijn te verlichten.

# Voedingssupplementen

Voedingssupplementen en kruiden zijn geen medicijnen, maar kunnen de functie van het PZS succesvol gunstig beïnvloeden. Ze kunnen dienen als een goede preventie voor de behandeling van neuropathie.

Onder de voedingssupplementen en kruiden van VitaOn die nuttig zijn voor mensen met problemen aan het perifere zenuwstelsel, zijn de volgende enkele.  

# Vitamine B12

Vitamine B12 in tabletvorm is een voedingssupplement dat de voor de mens essentiële cyanocobalamine bevat. Deze vitamine wordt alleen verkregen uit voedingsmiddelen van dierlijke oorsprong en kan niet door ons lichaam worden gesynthetiseerd. Het is uiterst nuttig voor de behandeling van mensen met een B12-tekort en voor het versterken van het centrale en perifere zenuwstelsel. 

Inname van vitamine B12 heeft een algemeen versterkend, toniserend en energiegevend effect. Het is ook geschikt voor mensen met verhoogde fysieke en mentale belasting.

# Vitamine D3

Vitamine D3 (cholecalciferol) in tabletvorm is een voedingssupplement dat u de volledige benodigde hoeveelheid van deze essentiële vitamine levert. Het komt in kleine hoeveelheden voor in een klein percentage van de voedingsmiddelen die we consumeren, maar we kunnen het synthetiseren onder invloed van zonlicht. 

In onze streken is zonlicht echter voldoende om onze dagelijkse behoefte aan de vitamine slechts gedurende de helft van het jaar te dekken. In de andere tijd is het belangrijk om het als supplement in te nemen. 

Het is aan te raden voor mensen met type 2 diabetes. Door te functioneren als een regulator van de bloedsuikerspiegel wordt deze vitamine gebruikt ter preventie van diabetische neuropathie (chronische complicatie van diabetes). 

# Omega 3

Omega 3 vetzuren zijn een groep van structureel vergelijkbare verbindingen die belangrijke rollen en functies vervullen in het menselijk lichaam. Het supplement is erg nuttig voor het versterken van het zenuwstelsel.

# Magnesium

Magnesium verbetert de spiercontractie en voorkomt krampen. Het wordt vaak gebruikt door mensen met schade aan het PZS vanwege verminderde spierzwakte. De mineraal reguleert de werking van het zenuwstelsel en bevordert de functie van de hartactiviteit.

# Geneeskrachtige kruiden

Er zijn heel wat kruiden die een gunstige invloed hebben op de functies van het perifere zenuwstelsel, maar sint-janskruid en gember springen eruit.

# Sint-Janskruid

Het kruid is erg populair in de oosterse geneeskunde. De tinctuur van sint-janskruid bevat stoffen hypericine en hyperforine, die bijdragen aan de specifieke eigenschappen van het kruid die het zenuwstelsel beïnvloeden.

Sint-janskruid vermindert oxidatieve stress en de verdere gevolgen ervan, namelijk neurotoxiciteit. Het is ook erg nuttig om met stress om te gaan tijdens lange, drukke werkdagen.

# Gember

Gember is als een soort apotheek vanwege de rijke verscheidenheid aan bestanddelen die verschillende nuttige eigenschappen hebben. De extracten zijn rijk aan tal van bioactieve stoffen die het zenuwstelsel ondersteunen. 

Het heeft een zeer goede ontstekingsremmende werking doordat het cyclo-oxygenase remt - een enzym dat verantwoordelijk is voor de vorming van ontstekingsmediatoren.

Gembertinctuur is een ideaal product om het immuunsysteem te versterken. 

# Andere methoden

Onder andere methoden om de toestand van het perifere zenuwstelsel te verbeteren, kunnen we het verhogen van de fysieke activiteit en het stoppen met schadelijke gewoonten (roken en alcoholgebruik) noemen.

Daarbovenop voegen we het starten van een voedingsdieet en het verminderen van de inname van schadelijke voedingsmiddelen toe.

Ontstekingsremmers zijn de geneesmiddelen waar mensen als eerste naar grijpen wanneer pijnsymptomen optreden. 

De meest gebruikte pijnstillers zoals ibuprofen of paracetamol kunnen zonder recept worden ingenomen. 

Het probleem met deze middelen is echter dat ze de symptomen van tintelingen, prikkelingen en het gevoel van branderigheid en kou kunnen verminderen, maar de zenuwbeschadiging niet kunnen genezen. Om deze reden worden ze als aanvullende therapie gebruikt bij de behandeling van neuropathische pijn.

Het perifere zenuwstelsel is een onmisbaar onderdeel van het menselijk lichaam, waar tegenwoordig maar weinig mensen zich in interesseren. Toch speelt het een sleutelrol bij het transport van informatie in verschillende richtingen - van en naar de hersenen. 

Verschillende aandoeningen van het perifere zenuwstelsel, zoals neuropathische pijn, zorgen ervoor dat mensen niet-steroïde ontstekingsremmers gebruiken, maar het gebruik ervan leidt alleen tot het verminderen van de symptomen zonder het onderliggende probleem aan te pakken. 

Niet-steroïde ontstekingsremmers komen in verschillende vormen voor en hebben verschillende effecten - zowel kwalitatief als kwantitatief. 

Zoals we al hebben genoemd, zijn er tal van voedingssupplementen en kruiden die kunnen worden gebruikt bij symptomen van het perifere zenuwstelsel. Voorbeelden hiervan zijn vitamine B12, vitamine D3, Omega 3, gember en anderen.

# Wat is het perifere zenuwstelsel?

Het perifere zenuwstelsel fungeert als een schakel tussen ons lichaam en het centrale zenuwstelsel. Het is verantwoordelijk voor vrijwillige bewegingen en de zintuiglijke functies van het lichaam.

# In welke vorm komen ontstekingsremmende medicijnen voor met betrekking tot symptomen die verband houden met het perifere zenuwstelsel?

Ontstekingsremmers kunnen in drie verschillende vormen worden ingenomen: tabletten, capsules en in de vorm van sachets (poeder). Het is aan te raden ze tijdens of na de maaltijd in te nemen om de maag niet te irriteren en om verergering van zweren en gastritis te voorkomen.

# Kan ik vitaminen innemen om symptomen van het perifere zenuwstelsel te verlichten?

Ja, zelfs de meeste specialisten raden het gebruik ervan aan bij de bestrijding van neuropathie. Enkele van de meest gebruikte vitaminen zijn vitamine B12, vitamine D3, vitamine B6 en anderen.