Zeker hebt u vaak gehoord dat mensen klagen met de woorden “ik ben verstijfd” of “ik heb iets bekneld”. Soms verwijzen deze klachten naar een ontstekingstoestand van een zenuw, als gevolg van een triggerpoint die zich heeft gevormd in een bepaalde spier bij grote spontane belasting of verkoudheid, een verkeerde slaaphouding of het langdurig uitvoeren van dezelfde beweging.
In andere gevallen kan het echter gaan om radiculitis, wanneer de zenuwwortels van een bepaalde ruggenmergzenuw ontstoken zijn - een aandoening die veel hardnekkiger en oncomfortabeler is dan de bovengenoemde.
In dit artikel leert u wat radiculitis is, waarom en hoe het zich ontwikkelt, de symptomen die het veroorzaakt en de manieren om ermee om te gaan.
Wat is radiculitis
Radiculitis is een toestand van het perifere zenuwstelsel (PZS), waarbij zenuwwortels van de ruggenmergzenuwen ontstoken raken. Deze aandoening uit zich in pijn, tintelingen, gevoelloosheid en zwakte langs het verloop van de aangetaste zenuw en het gebied dat deze innerveert.
Oorzaken en risicofactoren voor het ontstaan van radiculitis
De ontsteking van de zenuwwortels van de ruggenmergzenuwen (radiculitis) kan zich om verschillende redenen ontwikkelen, maar is meestal gerelateerd aan com-pressie (beknelling) of irritatie van de specifieke zenuw.
De meest voorkomende oorzaken van radiculitis zijn:
- Hernia van de tussenwervelschijf (discushernia): Bij een ruptuur (scheuring) en aantasting van de integriteit van de schijf kan de zachte binnenkant, nucleus pulposus genaamd, uit de vezelige ring van de schijf treden. Het gehernieerde deel van de schijf drukt op de omliggende zenuwen en veroorzaakt radiculitis.
- Botschorsingen: De vorming van botuitsteeksels op de wervelkolom kan ook leiden tot beknelling en mechanische irritatie van de omliggende zenuwwortels.
- Vernauwing (stenose) van het ruggenmergkanaal: Discushernia’s en botschorsingen kunnen leiden tot vernauwing van het ruggenmergkanaal, afhankelijk van hun locatie. Degeneratieve leeftijdsgebonden veranderingen van de wervels zijn ook een veelvoorkomende oorzaak van stenose. Andere oorzaken zijn spondylolisthesis (verschuiving van wervels in verschillende vlakken), tumoren en trauma’s.
De risicofactoren die leiden tot de ontwikkeling van sommige van de bovengenoemde problemen zijn:
- Leeftijd: Met het verstrijken van de jaren slijt en verslijt het lichaam geleidelijk. Dit geldt ook voor de ontwikkeling van degeneratieve veranderingen in de wervels en tussenwervelschijven.
- Herhalende bewegingen: Sommige beroepen en sporten waarbij herhaalde identieke bewegingen zoals buigen, tillen, draaien en andere worden uitgevoerd, belasten de wervelkolom en verhogen de kans op schade en daaropvolgende ontwikkeling van radiculitis.
- Ongeldige houding: Het aannemen van vreemde en niet-anatomische posities voor lange perioden belast de wervelkolom overmatig, wat kan leiden tot de symptomen van radiculitis.
- Overgewicht: Hoe groter het gewicht dat de wervelkolom draagt, hoe groter de risico’s op trauma’s en slijtage.
- Zittende levensstijl: Gebrek aan fysieke activiteit verzwakt de spieren die de wervelkolom ondersteunen, waardoor de belasting volledig op de gewrichten en pezen wordt overgedragen. Dit is een voorwaarde voor blessures, compressie en natuurlijk radiculitis.
De combinatie van reeds bestaande problemen met de wervelkolom en blootstelling aan deze risicofactoren verhoogt verder het risico op het ontwikkelen van een vorm van radiculitis.
Soorten radiculitis
De classificatie van radiculitis is volledig gebaseerd op het anatomische gebied waarin de aangetaste zenuwen zich bevinden. Hieronder maken we u kennis met enkele van de belangrijkste soorten radiculitis in het artikel.
Cervicale (nek) radiculitis
Cervicale radiculitis treft de zenuwen die uit het cervicale deel van de wervelkolom komen. De meest voorkomende oorzaken van deze aandoening zijn discushernia’s en botschorsingen.
Symptomen omvatten pijn, gevoelloosheid en tintelingen in het gebied van de nek, die zich verspreiden naar de schouder en arm. Bij sterkere compressie kan cervicale radiculitis leiden tot aanzienlijk functieverlies en gevoeligheid in de bovenste ledematen.
Thoracale (borst) radiculitis
Dit type radiculitis treft de zenuwen die uit het thoracale deel van de wervelkolom komen. Het is de zeldzaamste vorm van radiculitis, omdat het thoracale deel relatief stabieler is dankzij aanvullende structuren zoals de ribben.
Het uit zich in pijn in het borst- en buikgebied, die vaak een omgordelend karakter heeft en vaak kan worden verward met een cardiologisch of gastro-intestinaal probleem.
Lumbale radiculitis
Lumbale radiculitis treft het onderste deel van de wervelkolom (het lumbale deel). Symptomen omvatten gevoelloosheid, pijn en spierzwakte. Deze kunnen alleen in het lumbale gebied voorkomen of zich verspreiden naar de onderste ledematen, meestal eenzijdig. De pijn volgt het pad van de bil door de benen en bereikt de voeten.
Ischias
Een specifieke vorm van lumbale radiculitis is de zogenaamde ischias. Deze aandoening betreft een ontsteking van de ischiaszenuw, de grootste in het menselijk lichaam, en de ontsteking ervan kan leiden tot ondraaglijke pijn en atrofie van de spieren van het aangetaste lidmaat, wat kan leiden tot invaliditeit.
Polyradiculitis
Dit type radiculitis is een aandoening waarbij een ontsteking wordt waargenomen die meerdere zenuwwortels treft, en vaak meer dan één anatomisch gebied van het lichaam.
De aandoening is zeer slopend vanwege de reikwijdte van de pijn en de verandering in gevoel in verschillende delen.
De meest voorkomende oorzaken van polyradiculitis zijn:
- Virusinfecties
- Auto-immuunziekten
- Complicaties van diabetes.
Elk type radiculitis wordt gekenmerkt door symptomen die het verloop van de aangetaste zenuwen volgen. Deze zijn afhankelijk van welk deel van de wervelkolom is aangetast, waarbij de belangrijkste oorzaken in de meeste gevallen gebaseerd zijn op compressie en irritatie van de zenuw.
Diagnostiek en testen
De diagnose van radiculitis en de differentiatie van de ziekte worden al gesteld na het afnemen van een anamnese en het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek door een ervaren clinicus.
Deze omvatten het stellen van specifieke vragen over de symptomen, de geschiedenis van eerdere ziekten en andere naar het oordeel van de arts.
Het lichamelijk onderzoek heeft tot doel door middel van specifieke tests de gevoeligheid, spierkracht en reflexen vast te stellen om de aanwezige schade aan de zenuwfuncties te beoordelen.
Het stellen van de diagnose radiculitis op basis van de klinische presentatie van de aandoening is het eenvoudigere deel van het diagnostische proces. Het is echter complexer om de onderliggende oorzaak vast te stellen. Hiervoor moeten verschillende onderzoeken worden uitgevoerd.
Beeldvormende onderzoeken
Dit type onderzoek omvat voornamelijk enkele methoden.
Hier zijn ze:
- Röntgenfotografie: Dit type beeldvormend onderzoek kan veranderingen in de structuur van de wervelkolom tonen, zoals osteofyten (botschorsingen), verminderde tussenwervelruimte, spondylolisthesis en andere afwijkingen die kunnen leiden tot compressie van de zenuwen.
- Magnetische resonantie beeldvorming (MRI): MRI biedt een gedetailleerd beeld van de botstructuren en zachte weefsels zoals schijven, zenuwen, spieren. Met dit onderzoek kan de oorzaak van radiculitis vrij nauwkeurig worden vastgesteld, evenals de visualisatie van ontstoken zenuwen.
- Myelografie: Dit is een gespecialiseerde röntgentechniek waarbij contrastvloeistof in het ruggenmergkanaal wordt geïnjecteerd om de zenuwwortels te visualiseren.
Elektrofysiologische testen
De elektrofysiologische tests die door de moderne geneeskunde worden toegepast zijn talrijk, maar de belangrijkste zijn er enkele.
Laten we kijken welke dat zijn:
- Elektromyografie: Elektromyografie meet de elektrische activiteit van spieren om de aanwezigheid van schade aan de corresponderende zenuwen die verantwoordelijk zijn voor hun controle te bepalen.
- Zenuwgeleidingstest: Deze test meet de snelheid van de overdracht van elektrische impulsen langs de zenuwen, waardoor kan worden vastgesteld of er vertraging of blokkade is.
Deze diagnostische stappen helpen bij het bepalen van de oorzaak van radiculitis en het kiezen van de meest geschikte behandeling.
Geschikte supplementen bij radiculitis
Behandeling van radiculitis
De behandeling van radiculitis hangt af van de ernst van de symptomen en de onderliggende oorzaak van de zenuwontsteking en is vaak complex en samengesteld uit diverse therapeutische methoden.
Medicatie-therapie (inname van pijnstillers)
De eerste stap in de behandeling van radiculitis is meestal medicamenteuze therapie.
Deze omvat de inname van pijnstillers zoals:
- Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s): De meest gebruikte medicijnvormen voor pijnstilling bij radiculitis zijn meloxicam, naproxen, flurbiprofen, diclofenac en vele andere. Deze medicijnen helpen bij het onderdrukken van de ontsteking en het verlichten van symptomen. Ze kunnen worden gecombineerd met pure analgetica zoals analgin en benalgin voor een sterker pijnstillend effect. Er mag niet worden misbruikt met hun gebruik, omdat langdurige inname kan leiden tot ontsteking van het maagslijmvlies en zelfs tot maagzweren.
- Corticosteroïden: Tijdens de acute fase van de ontsteking zijn de pijnen vaak ondraaglijk. Voor een groter en sneller effect kunnen NSAID’s worden gecombineerd met het gebruik van corticosteroïden zoals urbazon, dexamethason, triamcinolon en andere. Deze onderdrukken snel de ontsteking en verlichten de pijn die eruit voortkomt.
- Spierontspanners: Preparaten zoals midocalm, tiosid en baclofen worden gebruikt om spierspasmen te verlichten, die het gevolg kunnen zijn van trauma en zenuwontsteking. Spierspasmen hebben de rol om het lichaam te beschermen tegen verdere schade, maar leiden vaak tot sterkere compressie en pijn.
- Antidepressiva of anticonvulsiva: Preparaten zoals pregabaline en gabapentine, ontwikkeld voor ziekten zoals epilepsie, hebben goede herstellende eigenschappen voor zenuwweefsel en helpen bij de behandeling van de ontsteking.
Fysiotherapie en oefeningen
Medicamenteuze behandeling wordt vaak gecombineerd met fysiotherapeutische procedures. Deze kunnen rek- en versterkingsoefeningen voor spieren, fysiotherapeutische massages om spanning te verminderen, toepassing van warme of koude kompressen en andere omvatten.
Meer gespecialiseerde methoden omvatten elektrostimulatie met TENS-apparaten (transcutane elektrische zenuwstimulatie).
Naast fysiotherapeutische procedures, stretching en massages, kunnen in sommige gevallen yoga en pilates worden aanbevolen, maar activiteiten en posities die pijn veroorzaken moeten worden vermeden.
Thuisrust wordt aanbevolen voor de rest van de tijd, zodat het lichaam de kans krijgt om te herstellen en te versterken.
Thuisbehandeling en grootmoeders recepten
Veel mensen geven de voorkeur aan volksgeneeskunde en proberen verschillende grootmoeders recepten die positief werken op perifere zenuwen.
Onder de grootmoeders recepten die verlichting brengen bij radiculitis zijn:
- Knoflookolie: Knoflookolie kan worden aangebracht door het in de aangetaste gebieden te wrijven. Dit verlicht pijn en ontsteking dankzij de ontstekingsremmende eigenschappen van knoflook.
- Kruidenkompressen met mierikswortel en gember: Deze kruiden stimuleren de bloedcirculatie, verminderen spierspanning en kunnen de ontsteking verminderen.
- Thee of extract van brandnetel: Brandnetel heeft natuurlijke ontstekingsremmende eigenschappen en kan helpen bij het verlichten van zenuwontsteking.
- Sint-Janskruid: Dit kruid heeft eigenschappen vergelijkbaar met sommige antidepressiva en kan de niveaus van serotonine en dopamine verhogen, die gerelateerd zijn aan pijn en de symptomen van radiculitis kunnen verlichten.
Chirurgie (chirurgische behandeling)
Chirurgische behandeling is een laatste redmiddel en wordt gebruikt in ernstige gevallen die niet kunnen worden beïnvloed door conservatieve methoden, d.w.z. wanneer er aanzienlijke compressie van de zenuwen is.
De chirurgische ingreep moet worden uitgevoerd door een ervaren neurochirurg, bekend met verschillende technieken en benaderingen.
Er zijn verschillende soorten operaties:
- Microdiscectomie: Een deel van de gehernieerde schijf dat op de zenuw drukt wordt verwijderd.
- Laminectomie: Verwijdering van een deel van de wervel (lamina) om ruimte te maken voor de zenuwen.
- Foraminectomie: Chirurgische verbreding van de openingen waar de zenuwen uit de wervelkolom komen.
De combinatie van deze methoden kan helpen bij het verlichten van de symptomen van radiculitis en het voorkomen van verslechtering van de aandoening.
Wanneer een arts raadplegen
Ernstige pijn in de wervelkolom die zich verspreidt naar de ledematen en gepaard gaat met gevoelloosheid, tintelingen of verzwakte spierkracht, vereist consultatie met een neuroloog. Dit is vooral belangrijk als de symptomen lang aanhouden en niet worden verlicht met pijnstillers.
Veelgestelde vragen
Wat te drinken bij radiculitis?
Radiculitis wordt behandeld met een combinatie van medicijnen - ontstekingsremmers, corticosteroïden, spierontspanners en middelen voor zenuwherstel zoals pregabaline en gabapentine, daarnaast worden vitaminen uit de B-groep, magnesium en extract van sint-janskruid aanbevolen.
Wat zijn de meest voorkomende oorzaken van radiculitis?
De meest voorkomende oorzaak van ontsteking van de zenuwwortels van de ruggenmergzenuwen zijn degeneratieve veranderingen, discushernia’s en botschorsingen.
Hoe worden de mildere vormen van radiculitis behandeld?
De behandeling bestaat uit de inname van ontstekingsremmers en pijnstillende medicijnen, soms in combinatie met corticosteroïden en spierontspanners.
Naar welke specialist moet ik me wenden als ik symptomen van radiculitis heb?
Bij vermoeden van een mogelijke ontsteking van zenuwwortels moet u een neuroloog raadplegen.
1 reactie
Много добре обяснено! Винаги съм мислела, че това е просто болка от претоварване, а се оказва, че има различни причини. Благодаря за полезните съвети!
Laat een reactie achter