Deze site heeft beperkte ondersteuning voor uw browser. We raden aan om over te schakelen naar Edge, Chrome, Safari of Firefox.
Gefeliciteerd! Uw bestelling komt in aanmerking voor gratis verzending U heeft nog €75 tot Gratis verzending

Winkelwagen 0

Je hebt nog €65,00 over voor een cadeau Pepermunt - tinctuur
Gefeliciteerd! Uw bestelling komt in aanmerking voor gratis verzending U heeft nog €75 tot gratis verzending
Geen producten meer beschikbaar voor aankoop

Producten
Combineer met
Bestelnotities toevoegen
Subtotaal Gratis
Verzendkosten, belastingen en kortingscodes worden berekend bij het afrekenen

Jicht: Aard, symptomen en ontwikkelingsstadia

Подагра: Същност, симптоми и стадии на развитие
  1. Wat is jicht?
  2. Typen jicht
  3. Risicofactoren en oorzaken van ontwikkeling
  4. Symptomen van jicht
  5. Geschikte supplementen bij jicht
  6. Ontwikkelingsstadia
  7. Onderzoek en diagnose van jicht
  8. Referentiewaarden voor urinezuur bij jicht
  9. Zijn er specifieke symptomen bij vrouwen?
  10. Welke arts raadplegen bij jicht en wanneer?
  11. Leven met jicht
  12. Veelgestelde vragen

Jicht is sinds de oudheid bij de mensheid bekend en wordt vaak de „ziekte van koningen” genoemd vanwege het frequente voorkomen onder de adel en aristocratie, die toegang hadden tot rijke, vette voedingsmiddelen en alcohol. 

Vroeger was het een symbool van luxe en overdaad, maar tegenwoordig treft jicht steeds meer mensen door veranderingen in de leefstijl, waaronder ongezonde voeding, overgewicht en verminderde lichamelijke activiteit. 

In dit artikel bekijken we wat jicht precies inhoudt, de symptomen en de verschillende ontwikkelingsstadia, zodat u deze steeds vaker voorkomende aandoening beter begrijpt.

Wat is jicht?

Wat is jicht?

Jicht is een stofwisselingsziekte, gekenmerkt door chronisch verhoogd urinezuur in het bloed (hyperurikemie) en vervolgens afzetting van natriumuraatkristallen in gewrichten en zachte weefsels, wat leidt tot ontstekingsachtige artritisaanvallen en progressieve gewrichtsschade.

Typen jicht

Jicht wordt ingedeeld in verschillende hoofdvormen op basis van klinisch beeld en verloop van de aandoening.

De typen jicht worden bepaald op grond van de oorzaken, het karakter en de klinische kenmerken van de aandoening, bijvoorbeeld:

  • Primaire jicht — ontstaat hoofdzakelijk door erfelijke en metabole stoornissen die leiden tot verhoogde productie of verminderde uitscheiding van urinezuur.

  • Sekundaire jicht — het gevolg van andere aandoeningen of externe factoren zoals nierziekten, medicijnen of kwaadaardige ziekten.

  • Asymptomatische hyperurikemie — verhoogde urinezuurwaarden zonder aanwezigheid van symptomen of ontstekingsaanvallen. Dit is geen klassieke jicht, maar vormt een risicofactor voor de ontwikkeling ervan.

Risicofactoren en oorzaken van ontwikkeling

Jicht ontwikkelt zich als gevolg van accumulatie van monosodiumuraatkristallen in gewrichten en weefsels, which een ontstekingsreactie veroorzaakt. 

De hoofdoorzaak is het verhoogde niveau van urinezuur in het bloed (hyperurikemie), welke kan voortvloeien uit verhoogde productie of verminderde uitscheiding van urinezuur door het lichaam.

De risicofactoren voor de ontwikkeling van jicht omvatten:

De risicofactoren voor de ontwikkeling van jicht omvatten:
  • Erfelijke aanleg: Een familiale geschiedenis van jicht verhoogt het risico, aangezien bepaalde genen de stofwisseling van urinezuur beïnvloeden.

  • Dieet: Consumptie van voedingsmiddelen met een hoog gehalte aan purines — zoals rood vlees, zeevruchten, peulvruchten, en ook alcohol (vooral bier en sterke dranken) — verhoogt de urinezuurwaarden.

  • Overgewicht: Een verhoogde lichaamsmassa leidt tot verhoogde productie van urinezuur en verminderde uitscheiding.

  • Metabole stoornissen: Aandoeningen zoals hypertensie, type-2-diabetes, insulineresistentie en het metabool syndroom zijn gekoppeld aan een hoger risico.

  • Aangedane nierfunctie: Verminderde renale excretie van urinezuur leidt tot de ophoping daarvan in het lichaam.

  • Medicatie: Diuretica, lage dosissen aspirine, bepaalde immunosuppressiva en andere medicamenten kunnen de nierfunctie nadelig beïnvloeden of de urinezuurwaarden verhogen.

  • Geslacht en leeftijd: Mannen lopen meer risico op jicht, vooral na de puberteit, en vrouwen – na de menopauze.

  • Andere factoren: Acute aandoeningen, stress, trauma en chirurgische ingrepen kunnen jichtaanvallen uitlokken.

Obesitas

Symptomen van jicht

Jicht manifesteert zich met karakteristieke symptomen die variëren afhankelijk van het stadium van de aandoening en de ernst van de ontstekingsreactie. 

De meest voorkomende symptomen zijn onder andere:

  • Acute gewrichtspijn: Jichtaanvallen beginnen plotseling met intense, brandende en aanhoudende pijn, meestal in het gewricht van de grote teen (jichtaanval). De pijn kan zich ook uitbreiden naar andere gewrichten, zoals enkels, knieën, polsen en ellebogen.

  • Zwelling en roodheid: Het ontstoken gewricht is sterk gezwollen, warm bij aanraking en rood, wat wijst op een actieve ontstekingsreactie.

  • Beperkte beweeglijkheid: Het aangetaste gewricht is moeilijk te bewegen door pijn en zwelling.

  • Warmtegevoel: Het aangetaste gebied voelt vaak warmer aan dan de rest van het lichaam.

  • Vorming van tophi: Bij chronische jicht kunnen zich in de omliggende weefsels en gewrichten tophi vormen — ophopingen van urinezuurkristallen die aanvoelen als harde knobbeltjes onder de huid.

  • Algemene symptomen: Tijdens acute aanvallen kunnen ook koorts, koude rillingen, algehele vermoeidheid en malaise optreden.

Jichtaanvallen duren gewoonlijk van enkele dagen tot enkele weken. Zonder behandeling kunnen de symptomen maanden tot jaren verdwijnen, maar bij chronische vormen ontwikkelt de ziekte zich met terugkerende aanvallen en blijvende gewrichtsschade.

Geschikte supplementen bij jicht

Ontwikkelingsstadia

Jicht doorloopt verschillende opeenvolgende stadia, elk gekenmerkt door specifieke klinische en laboratoriumkenmerken:

  1. Asymptomatische hyperurikemie - in dit vroege stadium is er verhoogd urinezuur in het bloed (hyperurikemie), maar er zijn geen klachten of symptomen. De uraatkristallen hebben zich nog niet afgezet in de weefsels, waardoor er geen ontsteking of pijn is. Dit stadium kan jaren aanhouden en blijft vaak onopgemerkt.

  2. Acute jichtaanval - plotselinge, hevige ontstekingsaanval met intense pijn, roodheid, zwelling en warmte in het aangedane gewricht. Gewoonlijk treedt de eerste aanval op in het gewricht van de grote teen, maar ook andere gewrichten kunnen worden getroffen. De aanval kan enkele dagen tot weken duren, waarna de symptomen verdwijnen.

  3. Interkritische periode (tussen de aanvallen) - na een aanval verdwijnen de symptomen volledig, maar de urinezuurkristallen blijven zich ophopen in gewrichten en weefsels. Deze periode kan maanden tot jaren duren, tot de volgende aanval zich voordoet.

  4. Chronische tophaceuze jicht - bij langdurig verhoogde urinezuurwaarden en herhaalde ontstekingsaanvallen ontstaan tophi — harde ophopingen van uraatkristallen in gewrichten, pezen en zachte weefsels. Dit leidt tot chronische ontsteking, blijvende gewrichtsschade, beperkte mobiliteit en misvorming.

  5. Complicaties - bij onbehandelde jicht kunnen complicaties optreden zoals gewrichtsvernietiging, chronische artritis, nierstenen, nierfalen en een verhoogd risico op hart- en vaatziekten.

Onderzoek en diagnose van jicht

Onderzoek en diagnose van jicht

De diagnose van jicht vereist een combinatie van klinisch inzicht, laboratoriumonderzoek en beeldvorming. Een correcte en tijdige herkenning van de aandoening is essentieel voor een effectieve behandeling en het voorkomen van complicaties.

Klinische beoordeling

Het diagnostisch proces begint met een zorgvuldig vraaggesprek en lichamelijk onderzoek. 

Verwarring met andere vormen van artritis is mogelijk, daarom wordt gelet op: 

  • plotseling begin van hevige pijn in één gewricht (meestal de grote teen).

  • roodheid, warmte en zwelling.

  • nachtelijk begin van de symptomen.

Toch kan een ervaren clinicus snel tot een beperkte lijst van differentiële diagnoses komen en deze vermoedens bevestigen met behulp van enkele laboratoriumtests.

Laboratoriumonderzoek

In de meeste gevallen volstaan deze als aanvullende diagnostische maatregelen na verdenking op basis van anamnese en lichamelijk onderzoek, en ze omvatten:

Urinezuurgehalte in het bloed (serumuraat)

  • Normale waarden: tot 360 μmol/L bij vrouwen en tot 420 μmol/L bij mannen.

  • Belangrijk: tijdens een acute aanval kunnen de waarden normaal zijn; daarom wordt aangeraden om de test buiten de aanvalsfase te herhalen.

Algemene bloedwaarden

  • CRP en BSE: verhoogd bij ontsteking.

  • Nierfunctie: onderzoek naar creatinine en ureum om mogelijke nierschade te beoordelen.

Onderzoek van gewrichtsvloeistof (artrocentese) – zelden toegepast

  • De meest nauwkeurige methode om jicht te bevestigen.

  • Bij microscopisch onderzoek worden mononatriumuraatkristallen met naaldvormige structuur en negatieve dubbele breking waargenomen.

  • Helpt andere diagnoses uit te sluiten zoals septische artritis of pseudojicht (calciumpyrofosfaatartritis).

Beeldvormend onderzoek – ter beoordeling van complicaties

Röntgenonderzoek:

  • In de beginstadia meestal normaal.

  • Bij chronische jicht kunnen kenmerkende botslijtage en tophi zichtbaar zijn.

Gewrichtsechografie – ter beoordeling van gewrichtsaantasting:

  • Kan kristalophopingen of ontsteking aantonen.

  • Specifieke bevinding: "double contour sign" — afzetting van uraat op het oppervlak van het kraakbeen.

Dual-Energy CT (DECT) – zelden gebruikte methode, toegepast bij gevorderde of complexe gevallen:

  • Gespecialiseerde methode die uraatkristallen in gewrichten en zachte weefsels visualiseert.

  • Zeer nuttig bij vermoedens van chronische of atypische jicht. 

Het diagnosticeren van jicht vereist precisie, aangezien de symptomen sterk kunnen lijken op die van andere aandoeningen. Bevestiging via gewrichtsvloeistofanalyse blijft de gouden standaard, terwijl aanvullende methoden – bloedonderzoek en beeldvorming – een compleet beeld van de toestand van de patiënt bieden. 

In de praktijk wordt de diagnose echter vaak door de clinicus gesteld op basis van klinische symptomen en bloedonderzoek, wat het risico op onjuiste stadia-inschatting en een grotere kans op complicaties met zich meebrengt.

Referentiewaarden voor urinezuur bij jicht

Urinezuur, net als elke andere bloedparameter, kent wetenschappelijk vastgestelde normale grenzen. Waarden buiten deze grenzen duiden op een probleem in de stofwisseling van deze verbinding. 

Belangrijk om te vermelden is dat hyperurikemie een noodzakelijke, maar geen voldoende voorwaarde is voor de ontwikkeling van jicht – sommige mensen hebben verhoogde waarden maar ontwikkelen nooit symptomen. In onderstaande tabel geven we de referentiewaarden voor mannen, vrouwen en kinderen:

Groep

Referentiewaarden

Opmerking




Mannen

210 – 420 µmol/L (3,5 – 7,0 mg/dL)

Waarden boven 420 µmol/L worden als hyperurikemie beschouwd.

Vrouwen

140 – 360 µmol/L (2,4 – 6,0 mg/dL)

Na de menopauze stijgen de waarden vaak.

Kinderen

120 – 320 µmol/L (2,0 – 5,4 mg/dL)

Jicht komt uiterst zelden voor bij kinderen.

Een ervaren specialist zal altijd rekening houden met het feit dat tijdens een acute aanval de waarden normaal of zelfs verlaagd kunnen zijn – daarom wordt een herhaling van het onderzoek 1–2 weken na het verdwijnen van de ontsteking aanbevolen. Bovendien waarden > 500 µmol/L (8,4 mg/dL) verhogen het risico op jicht, tophi en nierschade aanzienlijk.

Zijn er specifieke symptomen bij vrouwen?

Jicht verloopt op vergelijkbare wijze bij beide geslachten, maar bij vrouwen vertoont het klinisch beeld vaak enkele verschillen, vooral vóór en na de menopauze. Dit houdt verband met geslachtshormonen en hun niveaus in de verschillende levensfasen van de vrouw. 

Hieronder volgen enkele specifieke kenmerken die bij vrouwen kunnen worden waargenomen.

Jicht bij vrouwen – specifieke symptomen en bijzonderheden

Kenmerk

Toelichting

Latere aanvang

Jicht ontwikkelt zich bij vrouwen doorgaans 10–20 jaar later dan bij mannen, meestal na de menopauze. Dit komt door het beschermende effect van oestrogenen, die de uitscheiding van urinezuur bevorderen.

Vaker andere gewrichten aangedaan

Bij mannen wordt meestal het grote teengewricht aangetast (jichtartritis), terwijl bij vrouwen vaker knieën, polsen of vingers betrokken zijn.

Minder uitgesproken pijn in het begin

Vrouwen ervaren in de vroege stadia soms mildere of vager gelokaliseerde pijn, wat de diagnose kan bemoeilijken.

Veelvoorkomende comorbiditeiten

Bij vrouwen gaat jicht vaak gepaard met hypertensie, type 2-diabetes, obesitas en nierziekten, typische aandoeningen in de postmenopauzale periode, wat de symptomen en behandeling complexer kan maken.

Ongebruikelijke locaties van tophi

Bij chronische jicht ontwikkelen vrouwen soms tophi op minder typische plaatsen, zoals de vingers of oorranden, zelfs bij lagere urinezuurwaarden.


Ondanks de verschillen is jicht bij vrouwen in de basis niet wezenlijk anders dan bij mannen, maar de herkenning is vaak moeilijker in het begin, de aanvang is later en de klachten kunnen gevarieerder zijn. 

Daarom is het belangrijk dat vrouwen boven de 50 jaar met gewrichtspijn en risicofactoren ook op jicht worden onderzocht – zelfs bij een atypisch verloop.

Welke arts raadplegen bij jicht en wanneer?

Welke arts raadplegen bij jicht en wanneer?

Bij vermoeden van jicht is de eerste stap een consult bij de huisarts, die basale bloedonderzoeken kan aanvragen zoals serum-urinezuur, BSE, CRP en een volledig bloedbeeld. Bij typische symptomen of verhoogde waarden verwijst de huisarts u door naar een reumatoloog – de specialist die jicht meestal diagnosticeert en opvolgt.

De reumatoloog is gespecialiseerd in het onderscheiden van gewrichtsontstekingen en kan aanvullende beeldvormende of microscopische onderzoeken aanvragen, inclusief gewrichtspunctie indien nodig.

Bij vastgestelde jicht met niercomplicaties – zoals nierstenen, verminderde nierfunctie of chronisch nierfalen – is ook consultatie van een nefroloog aan te raden.

Bij patiënten met obesitas, insulineresistentie of metabool syndroom, kan een endocrinoloog betrokken worden bij de totale behandeling, vooral wanneer jicht onderdeel is van een bredere stofwisselingsstoornis.

De aanwezigheid van gewrichtsvervormingen, chronische pijn of tophivorming kan het advies van een orthopedisch chirurg of chirurg vereisen, zeker als operatief ingrijpen wordt overwogen.

Raadpleeg een arts bij plotselinge en hevige pijn, zwelling en roodheid in één gewricht – klassieke tekenen van een acute jichtaanval. Medische hulp is ook noodzakelijk wanneer de aanvallen frequenter worden, de symptomen verergeren, zichtbare knobbels bij de gewrichten ontstaan of de behandeling onvoldoende effect heeft.

Zelfs zonder symptomen, maar met vastgestelde hyperurikemie of een erfelijke aanleg, is het verstandig om het met een arts of specialist te bespreken, om te bepalen of preventie of controle nodig is.

Leven met jicht

Leven met jicht vereist constante zorg en zelfdiscipline, maar met de juiste aanpak kan de aandoening succesvol worden beheerst zonder ernstige beperkingen. De basis van goede regulatie is een uitgebalanceerd dieet, met beperking van purines, alcohol en fructose, en het behouden van een gezond gewicht.

Regelmatige inname van voorgeschreven medicijnen (zoals allopurinol of febuxostat) en monitoring van het urinezuurgehalte verlagen het risico op acute aanvallen en blijvende gewrichtsschade. Matige fysieke activiteit en goede hydratatie ondersteunen eveneens de stofwisseling en verminderen uraatophopingen.

Het is belangrijk dat mensen met jicht geen zelfmedicatie nemen bij pijn en zich bij veranderingen in symptomen tot een arts wenden. Met de juiste zorg en kennis hoeft jicht geen belemmering te vormen voor een volwaardig en actief leven.

Veelgestelde vragen

Veelgestelde vragen

Wat is jicht?

Jicht is een ontstekingsziekte die wordt veroorzaakt door ophoping van urinezuurkristallen in de gewrichten.

Kan men een hoog urinezuurgehalte hebben zonder jicht te hebben?

Ja, het is mogelijk om hyperurikemie te hebben zonder symptomen of ontwikkeling van jicht.

Is jicht te genezen?

Jicht is niet volledig te genezen, maar kan effectief worden beheerst met behandeling en een aangepaste levensstijl.

Laat een reactie achter

Let op, reacties moeten worden goedgekeurd voordat ze worden gepubliceerd